Unutulmayan arkadaşlık..
”eskiden hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şeyin bir gün yapayanlız kalmak olduğunu düşünürdüm hep,öğle değilmiş meğer …hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey kendisini yapayanlız hissetmesine neden olan insanlarla hayatını devam ettirmekmiş”…anladım.şu an aklımda kalan o kadar arkadaşım var ki sadece aklımdalar.unutamam öyle değer verdiğim insanları silemem bi kalemde.ama nedense insanlar kolayca arkadaşlığı silebiliyorlar.
bilmiyorum ben mi çok değer veriyorum yoksa insanlar bu kadar yakınlaşmışken o kadar anı paylaşmışken nasıl bir anda ortada hiçbirşey yokken ortadan kaybolaBilirler.eskiden çok yakınken şu an mesaj atsam bile cevap yazmayan ya da umursamadan mesaj atan arkadaşlarım var .dost mu ?dostum diyebileceğim böyle sırtımı dayandığım biri yok henüz tam o kavramın bende karşılığı bulunmadı henüz:)neden acaba ?? belkide benim yüzümdendir .insanlara uzak durmak soğuk kalmam zor güvenmem belkide bu huylarım yüzünderdir .ama ne yapayım ki bende böyle bi insanım sonuçta memnunum kendimden çok şükür olmayanlara inat.birazda çekingen ve sessizmiyim ne!… yooo! aslında değilim yakınımda olan herkes susmadığımı bile söyler .yani birinegüvenmişsem ve yakın hissetmişsem çok yakınımdır bir çok anımı paylaşacak kadar…ama bugünlerde bilmiyorum arkadaşarımın dinlemeye tahammülümü kalmadı .ya aslında sadece arkadaşların değil kuzenleri aile fertlerimden birkaçı böyle birbirimizi dinlemeye hiç halimi kalmaış gibi.ama bu durumu en çok arkadaşlarımda yaşıyorum.biliyormusunuz önceden hep ilk sorma eylemini ben yapardım hoş hala çoğunlukla öyle ya kurtulamadım şu insanları düşünme huyumdan..komik mesajlar ya da şarkı sözleri yazarak onlara kendimi bi ufak tebessümle hatırlatmaya çalışırdım.en son çok yakın bir arkadaşıma mesaj attığımda beni çok kötü hissettirecek bi mesaj yazdı durup dururken bende bi daha konuşmadım üstelemedim bile .biraz değiştim galiba eskiden sorardım neden niy ekurtarmaya çalışırdım arkadaşlığımızı yaşananları …ama şimdi bende etrafımdaki ve yaşadığım şehir gibi yavaş yavaş vurdumduymaz oluyorum galiba
.
tüm bu yaşananlara rağmen yinede fark ettimki arkadaşın hayatını yaşananları paylaşabileceğin bir arkadaşın eksikliğini duyuyor insan sadece arkadaş seni anlassın yeter.
aslında arkadaşlığın değeri o kadar büyük ki bende.öyle basitçe herkese arkadaşım diyemem mesela aynı sınıfta olduğum kişiler var onlar arasınd akonuşmadığım adını bilmediğim insanlar var bunlara nasıl arkadaş diyebilirim ki?diyen çok bi çok sosyalleşmenin dibine vuran insanlar var tabi elbette bunlar iki dakikada arkadaş olduklarını sanarlar..herneyse önemli olanı siz anladınız işte gerçekten bi arkadaşlıktan bahsediyorum olacağınıda pek sanmıyorum ama olacaksada unutulmaya yüz tutmayanından olsun lütfen
_unknoWn _
giden gidiyor işte silende çok kolay siliyor keşke bizede biri öğretse anıları unutmayı, silmeyi ,düşünceleri çöpe atmayı öğretseydi keşke..neyse bazen hatırlamak yürek ister zaten hatırlayanlar hep en fazla değer verenlerdir maalesef..
Unknown arkadaşım sana canı gönülden katılıyorum yazdıkların gercekten samimi ve içten eminim sen de öylesindir her ne kadar kendini soğuk olarak nitelesen de .. çünkü soğuk olan bi insan dostluk konusunda böyle düsünmez bu kadar önem vermez .. ama sen bazı duyguları hem en derine işlerken hem de hakkını vererek yaşama taraftarısın .. en iyisini de yapıyorsun bence .. dostluk bu yaa başka hiçbirşeye benzemez .. sırtını dayıyabileceğin bir duvar yeter bazen insana ..senin mutluluğuna bile gerçekten içten sevinen bi dost olmalı bu .. bilmem ne kadar duygularımı anlatabildim ama anladınız siz onu 😉
Iste oyledir iste arkadaslikta onemli dostlukta
Hepside guzel olabildigi kadarda acilar icerir bazen .geride birakanlar birakilanlar unutanlar hatirlayanlar ve bircok farkli insan .neyse laydbug dostum biz ayni gokyuzune baktikca hep dostuz :))